‘Dit is niet normaal’, zeiden Theo van den Heuvel en ik tegen elkaar toen we vanuit Schotland terugreisden naar huis. Vier dagen lang waren we in Schotland samen geweest met 60 4M-leiders uit 16 verschillende landen. De jaarlijkse conferentie van 4M-leiders noemen we de International Leadership Summit, ofwel ILS. Het is voor de internationale beweging de belangrijkste week van het jaar. We praten over ontwikkelingen in het werk van 4M, maken afspraken over veiligheid, samenwerking en branding en investeren in de ontwikkeling van leiderschap. Tot zover lijkt het net een ‘gewone’ conferentie van het internationale leiderschap van een willekeurige organisatie.
Maar naast alle sessies over strategie, innovatie, marketing en veiligheid besteden we ook veel aandacht aan ‘broederschap’. We vinden het belangrijk dat we de onderlinge relatie versterken, bouwen aan vertrouwen, samen ons geloof beleven en een gezamenlijke geschiedenis bouwen.
Dus organiseren we onze summit niet in een doorsnee conferentiehotel, maar als het even kan op een iconische plek. Dit keer was dat in een ‘outdoorfarm’, op een helling aan een Schotse loch (een meer), met de eindeloze wildernis van de munroes (Schotse bergen) in onze achtertuin.
Eten deden we in een ‘barn’, een oude schuur, waarin twee enorme vuurschalen voor de warmte en het licht zorgden. Daar zaten we aan lange tafels en genoten van ‘haggis’ (gevulde schapenmaag, een typisch Schotse lekkernij), pap met blauwe bessen en hamburgers. Naast water en frisdrank waren er voortreffelijke Schotse bieren en whisky’s. Ik baalde er wel even van dat de ILS precies in mijn dry-january viel????
De eerste avond werden we binnengehaald door een doedelzakspeler en vuurwerk. De eerste ochtend renden we om half zeven door het halfduister, struikelend over boomwortels en glijdend over sneeuw, richting het meer. Na een korte boodschap over hoop namen we allemaal een ‘duik van hoop’, poedelnaakt plensden we rond in veel te koud Schots smeltwater. De eerste sessie vond plaats in een al bijna even koude schuur, waarin we in onze skikleding spraken over de ideale spanningsboog in een karakterweekend.
We beklommen bergen, deelden ons hart in een sneeuwstorm en vierden een hartverwarmend avondmaal terwijl we kleumden op een koude helling. Maar het mooiste vond ik misschien wel om de verhalen te horen van veranderde levens, in Rusland, Hongarije, Zuid Afrika, Canada en ga zo maar door. We vóelden dat we samen onderdeel zijn van iets dat zoveel groter is dan wijzelf. We maken deel uit van Góds reis. Hij is geschiedenis aan het schrijven en wij volgen Hem. Ja, wij volgen Hém, over hoge bergen, dwars door woeste rivieren, of donkere valleien. En wat we daar vinden en beleven is meestal met geen pen te beschrijven.
Misschien denk je nu: ‘Waarom?!’ ‘Waarom boek je niet gewoon een fijn hotel? Waarom moet het zo koud of zo extreem?’ Misschien is dat hotel inderdaad wel een veel beter idee. Misschien is het wel veel effectiever, en comfortabeler en warmer sowieso. Maar wij hebben het gevoel dat we al zo verslaafd zijn geraakt aan comfort, dan we het van tijd tot tijd nodig hebben ons daar uit los te scheuren. Wanneer de kern wordt ontdaan van alle versierselen ervaren we iets wat ons herinnert aan Thuis. Wanneer wij ons in een koud meer onderdompelen versterkt dat in ons binnenste de toewijding om ondanks uitdagingen, tegenslag of strijd vol te houden in het zoeken van het goede.
Dit is niet normaal’, zeiden Theo en ik tegen elkaar. Dat mannen in 72 uur de reis van hun leven maken in het avontuur dat karakterweekend heet. Dat Egyptenaren, Belgen en Britten als broers eten aan hetzelfde vuur. Dat er jaarlijks duizenden mensen op wonderlijke wijze veranderen in de mooiste versie van zichzelf. Het is niet normaal. Maar het gebeurd wel. En voor iedereen die daarbij betrokken is: grote dank! En voor wie het nog niet kent? Ga een keertje mee. www.4m.nl