Entre chien et loup, zoals de Fransen zeggen: tussen hond en wolf. De tijd tussen het ondergaan van de zon en het invallen van de duisternis. De tijd tussen schemering en stikkedonker. Het is, zoals Paolo Cognetti beschrijft, het tijdstip dat de korhanen hun arena op de berghelling betreden en elkaar met alles wat ze hebben te lijf gaan.
Tussen hond en wolf bevindt zich de tussenruimte. Het is niet meer licht, maar nog geen donker. De dag is voorbij, maar de nacht nog niet gevallen. Tussen hond en wolf is de tijd aangebroken voor het schaduwboksen. Het is de taak voor elke man die zich tussen zijn eerste en tweede helft bevindt: het onder ogen komen van zijn verleden en het aangaan van de strijd met die kanten van zijn valse ik die teveel ruimte hebben gekregen.
Tussen hond en wolf voert de man het gevecht van zijn leven. Hij kan ervoor kiezen de arena niet te betreden en zal dan voor de rest van zijn leven een wegloper blijven. Wanneer hij er echter voor kiest de strijd met zijn schaduwen aan te gaan, zal er, zelfs als hij verliest, een nieuw licht over zijn leven opgaan.
De strijd in het uur tussen hond en wolf is zo oud als de mensheid. De gevluchte Jakob voerde dit gevecht met een mysterieuze tegenstander aan de oevers van de Jabbok. De verdwaalde Odysseus voerde deze strijd met verleidelijke sirenen en meedogenloze cyclopen, zoekende zijn weg naar huis. Socrates hield zijn gehoor voor dat ‘het niet geteste en onderzochte leven het niet waard is om geleefd te worden.’
Op de foto zie je mij, vlak voor het uur tussen hond en wolf, ergens in de bergen in Zwitserland. Ik heb de foto genomen in 2019, nadat ik een paar dagen in de tussenruimte had doorgebracht, schaduwboksend met mijn demonen, maskers afscheurend tot mijn huid gloeide van de pijn. Ik weet niet wat jij ziet als je naar de foto kijkt, maar ik zie nieuwe vrede, nieuwe vreugde, nieuwe bodem. Het was vanuit die week in het uur tussen hond en wolf dat ik nieuwe richting vond voor mijn tweede helft en gezet werd op het pad dat ik nu volg.
Eén van de dingen die daar vorm kreeg was het begeleiden van mannen in hun uur tussen hond en wolf; het helpen van mannen in hun overgang tussen eerste en tweede helft. Ik wens elke man, zo ongeveer op de helft van zijn leven, toe dat je de arena van de korhanen betreedt om daar in het uur tussen hond en wolf het gevecht van je leven te voeren. En, heb je een metgezel nodig, mail me dan gerust.
En is het tijd om de tussenruimte te betreden? Dan ben je ook van harte welkom bij de Tweede Helft Expeditie.