Afgelopen weekend had ik onze vier kinderen vier dagen alleen onder mijn hoede. Ruth was met een paar vriendinnen naar Colour in Londen. Spontaan postte ik een fotootje van Marc (2) en mij op Facebook; dat we zin hadden in een weekendje entre nous. De reacties waren dusdanig dat ik besloot elke dag een fotootje te plaatsen van ons wel en wee, in afwezigheid van de mater familias. Naar onderwerpen hoefde ik niet te zoeken. Vóór negen uur 's ochtends was er alweer zoveel gebeurd dat ik moest kiezen wat te plaatsen.
Veel mensen reageerden op de berichten, zeker op die momenten dat ik mijn respect uitsprak voor Ruth, en al die mensen die volop zorg dragen voor hun kinderen. Nu vind ik het sowieso mooi om dingen met de kinderen te ondernemen, en draag ik mijn steentje in het huishouden bij, maar het is ontegenzeggelijk dat Ruth het leeuwendeel voor haar rekening neemt. Zij is de vliegende keep die alle ballen die ik laat vallen weer opvangt, zij is de visionair als het aankomt op huis en tuin. Ik kook. Zij kookt lékker. Ik stofzuig (of zuig stof). Zij maakt schóón. Ik schuif rommel aan de kant. Zij ruimt op. Dat werk.
Tijdens Ruths afwezigheid ontdekte ik een paar dingen:
- Wanneer ik mij fócus (wég telefoon, úit die tv, vróeg het bed in, géén alcohol) lukt het mij veel beter om er daadwerkelijk voor de kinderen te zíjn, ze te zíen en het huishouden te runnen.
- Ik moet mijn best doen, voor die dingen die Ruth schijnbaar moeiteloos af gaan. Ik kán het misschien wel, maar alleen als ik mij focus en echt overgeef aan huis-, tuin- en keukenrealiteit.
- Vier dagen alleen met de kinderen lijkt misschien 'klein', maar het is oneindig groot! Jezus zei in Matteüs 10:29: 'Wat kosten twee mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader het niet wil.' Onze Vader in de hemel besteed onevenredig veel aandacht aan 'het kleine'. De haren op ons hoofd zijn geteld, de lelies van het veld gaan hem aan het hart, de musjes vallen onder zijn bescherming. Het zorgen voor kinderen en het draaien van een huishouden bestaat uit talloze schijnbaar onbeduidende kleinigheden. Haren kammen, kleren uitzoeken, omgevallen bekers melk opruimen, eten koken, wc's schoonmaken en-zo-voort... God bestudeert onze houding in het kleine. Én hij belooft dat diegenen die trouw zijn in het kleine, op zijn tijd ook het grote toevertrouwd zullen krijgen.
Bovenstaande lessen wil ik vasthouden. Groeien in vaderschap, daar ga ik voor. Mijn telefoon liet ik thuis al vaak in mijn jaszak zitten, maar niet vaak genoeg. Ik probeerde al goed te luisteren, maar dwaalde te vaak af.
Focus. Overgave. Het waarderen van het kleine. 'Heer, help!'